نقاوه الآثار فی ذکر الاخیار در تاریخ صفویه

« نقاوه الآثار فی ذکر الاخیار»، تالیف محمود بن هدایت اللّه افوشته‏ای نطنزی اثری به فارسی در تاریخ صفویه از واپسین ایام زندگانی شاه تهماسب اول تا یازدهمین سال پادشاهی شاه عباس اول( ۱۰۰۷ هجری قمری) می باشد.
کتاب بدون وضع باب و فصل و به ترتیب تاریخ وقوع حوادث نوشته شده و مشتمل بر فهرست مطالب، پیش‏گفتار چاپ دوم واول به قلم مصحح؛ آقای احسان اشراقی، دیباچه مولف و فصول متعدد است.
این اثر ارزنده، در واقع شامل دو کتاب است که نخستین آن در بیان رویدادهای عمده دوران شاه تهماسب، شاه اسمعیل دوم و شاه محمد خدا بنده تا شروع سلطنت شاه عباس و کتاب دوم که مفصل‏تر از قسمت نخستین است، مربوط به یازده سال اول شهریاری شاه عباس کبیر و گویای وقایعی است که طی آن‏ها قدرت سلطنت در گیر و دار از میان رفتن عصیان‏ ها و سرکشی‏ های سرداران قزلباش تحکیم یافته و متجاوزین بیگانه از ساحت کشور طرد می‏شوند. آخرین واقعه‏ ای که در کتاب از آن نام برده شده، شکست دین محمد خان ازبک در خراسان و تسخیر هرات بدست پادشاه نام‏ آور صفوی است.
از آن جا که حوادث مندرج در نقاوه الآثار بر حسب تاریخ وقوع آن‏ها تنظیم گردیده و داستان به سال ۱۰۰۷ ق. پایان می‏پذیرد، محتمل است که نویسنده کتاب یا به ثبت وقایع بعدی اقدام نکرده و یا از آن به بعد که به شصت و نه سالگی رسیده بود، روزگار، بیشتر مجال به او نداده است تا کار خویش را دنبال کند.